بالاخره بعد از کلی درگیری کاری و بعدشم کسالت قلب و بیمارستان و…
این پست رو نوشتم.
"نظریه بازی ها"، شاخه ای از علم ریاضیات کاربردی است که امروزه در علوم اجتماعی (به خصوص رشته اقتصاد) ، زیست شناسی ، مهندسی ، علوم سیاسی ، روابط بین الملل ، علوم کامپیوتر و فلسفه مورد استفاده قرار می گیرد.
نظریه بازی ها تلاش می نماید تا رفتارها و تصمیمات افراد (که اغلب بازیکن نامیده میشوند) را به روش ریاضیاتی، در شرایط استراتژیک دریابد، که اغلب در آن موفقیت یک فرد در اتخاذ یک انتخاب، بستگی به انتخاب های دیگران دارد.
اینکه کدام یک از بازیکنان در قبال پیروزی چه روشی اتخاذ می نماید و یا چه هزینه ای را می پردازد، نقش مهمی در شکل گیری تصمیم گیری دیگر بازیکنان ایفا می نماید.
امروز ، نظریه بازی ها، نوعی نظریه چتری یا’ موضوع متحد ‘، برای ارائه بیانی از علوم اجتماعی است که در آن واژه ی’ اجتماعی’ شامل تفسیری گسترده از انسان و هم به عنوان بازیکن غیر انسانی (کامپیوتر ، حیوانات ، گیاهان)" می باشد.
کاربردهای سنتی از نظریه بازی ها تلاش دارد تا "حالت تعادل" را در بازی ها بیابد. در حالت تعادل ، هریک از بازیکنان به استراتژی خاصی می رسد که اصولا بعید است که آن را تغییر دهد. بسیاری از مفاهیم "حالت تعادل" (همانند معروف ترین آنها که تعادل نش می باشد) در این جهتی توسعه داده شده اند که تلاش نمایند تا "ایده" های بازیکنان را در یابند. مفاهیم تعادل براساس انگیزه کاربرد و این که در چه موضوعیتی به کار گرفته می شوند متفاوت اند، هر چند گاهی در برخی مفاهیم با یکدیگر همپوشانی دارند یا در برخی بخش ها کاملا یکسان اند.
در زندگی روزمره بسیاری از ما ناخواسته و یا از روی هوشمندی سعی میکنیم تا با پیش بینی تصمیم دیگر افراد در موضوعی خاص، تصمیم بهینه را در جهت نیل به هدف خود بیابیم. نظریه بازی ها برای افزایش شانس برد با تبدیل این شرایط به مدل ریاضی به ما کمک میکند تا تصمیمات استراتژیک بهتری بگیریم. این بازی ها انواع متفاوتی دارد که بر حسب نوع بازیکن ها و حرکت های آنان (استراتژی هایی که اتخاذ می نمایند) به انواع زیر تقسیم بندی می شوند که سعی خواهم کرد تا در پست مجزایی پبرامون هرکدام توضیح دهم و مثال هایی رو ارائه بدم:
1: Cooperative یا non-cooperative (همکاری و یا عدم همکاری)
یک بازی زمانی حالت Cooperative دارد که بازیکنان نسبت به تعهدات کاملا پایبند باشند یا به عبارت دیگر تصمیمات و استراتژی ها در چارچوب این تعهدات و قوانین باشند (مانند نظام های حقوقی). ولی در non-cooperative ها چنین موضوعی صادق نیست. همچنین در اغلب موارد ارتباطی میان بازیکنان نوع Cooperative وجود دارد که در non-cooperative ها چنین ارتباطی بین بازیکنان برقرار نمی گردد. Cooperative ها عمدتا روی بازی های بزرگ متمرکز اند.
همچنین انواع Hybrid نیز وجود دارند که شامل Cooperative و non- Cooperative ها می باشند.
** موارد بعدی رو به دلیل کم حوصلگی فقط نام می برم تا در پست های بعدی کمی بیشتر توضیح دهم.
2: symmetric و asymmetric (متقارن و نامتقارن)
3: Zero-sum and non-zero-sum
4: Simultaneous and sequential (همزمان و پی در پی)
5: Perfect information and imperfect information (اطلاعات کامل و اطلاعات ناقص)
6: Infinitely long games
7: Discrete and continuous games
8: One-player and many-player games
9: Metagames
در زندگی روزمره خصوصا در دنیای امروز و با پیچیدگی های رفتاری و تاثیرگذاری تصمیمات، مدل های ریاضیاتی تصمیم گیری نقش مهمی رو می تونن در زندگی ما بازی کنن. سعی میکنم تا در پست های بعدی مثال ها و کاربردهای چنین مدل هایی رو کاملتر بیان کنم.